ندبه سوزناک علی (ع) درخاک سپاری فاطمه(س)  اولین وغریب ترین مرثیه شیعه است  ای وای عجب شبی است علی به یاد شبی می افتد که به سمت شجره نبوت می رفت 

 تاقبس ونوری باخود آورد تا خانه ای بنا کند از نور تا مشعلی باشد برای انسان گرفتار ظلمت (نور علی نور ) ولی چه سود که ظلمت پرستان تاب ظهورانوارالهی رادر خانه ای که اذن برپایی ذکر الهی برآن نازل گشته است ( فی بیوت اذن الله ان ترفع ویذکر فیه اسمه ) را نیاوردند  

واینک آسمان انسانیت که با چراغ فاطمی در شب های تار چلچراغی داشت کوکب خود را از دست می دهد( کوکب دری یوقد من شجره مبارکه  ) وعلی (ع) با امت مظلومه ومهمومه خود وداع می کند

 فاطمه (س)  امت علی (ع ) بود در زمانه ای که مروت مردمان مرده بود  علی (ع) شرمسار از پیامبرامانت زخمدیده وپهلو شکسته را تحویل می دهد(فلقد استرجعت الودیعه واخدت الرهینه ) امانت باز سپرده شد،

وتاب نیاورده فریاد بر می آوردکه این امتت بود که فاطمه را آزرد (فاحفها السئوال واستخبرها الحال ) از فاطمه بپرس حال را وکسی نمی داند وقتی پهلوی فاطمه شکست در دل پهلوان خیبر چه غوغایی بود ؟

وسکوت وصبر علی چون مرقد پاک فاطمه تا قیامت سر مگویی می شود که فقط سوز آن را در ندبه های علی(ع)  می توان یافت ( قل یل رسول الله عن صفوتک صبری  ورق عنها تجلدی  ) ای رسول خدا صبرم در فراق دختر برگزیدهات کم گشته